WZORZEC - BĘDZIE DŁUGO

Czyli co autor miał na myśli....

Poniżej, poza wstawieniem wzorca, opiszę najważniejsze zagadnienia, dzięki którym będzie łatwiej zrozumieć, co autor miał na myśli. A, że jako autor mam prawo do zmian, wzorzec może być jeszcze modyfikowany, wtedy uzupełnię o powstałe zmiany.


Nazwa rasy: Czubatka staropolska

Pochodzenie: Polska

Wrażenie ogólne: Średniej wielkości rasa użytkowa o harmonijnej budowie i dumnej sylwetce.
Żywy temperament i doskonała zdolność przystosowania oraz charakterystyczna dla kur o polskim
pochodzeniu odporność na choroby i warunki środowiskowe czynią ją jedną z najlepiej rokujących
dla polskich przydomowych hodowli ras.

Cechy rasowości koguta

Tułów: Średniej długości, wyraźnie i płynnie zarysowany, wpisujący się w trójkąt, grzbiet krótszy, miernie zaokrąglony, odpowiednio głęboki, przednia część tułowia uniesiona w niewielkim stopniu.
Na przedstawionych fotografiach widoczne są kogut i kura o skróconym grzbiecie, który PŁYNNIE przechodzi w nasadę ogona.


Poniżej przedstawię foto koguta i kury, które mają grzbiet wydłużony, ścięty, idący w dół.
Takich zwierząt nie używamy do hodowli.



Szyja: Mocna, wyprostowana, nieco wyciągnięta pionowo ku górze.

Grzbiet: Średniej długości, miernie zaokrągony, nieco wzniesiony w kierunku ogona.

Ramiona: Przylegające

Skrzydła: Silne, lecz nie masywne, ściśle przylegające do tułowia, noszone ukośnie w doł ale nie zakrywające nóg.

Siodło: Bogato upierzone, pióra średniej długości.

Ogon: Szeroki, dobrze upierzony, sierpówki średniej długości, nie przykrywający sterówek, uniesiony pod kątem 60-80'

Ogon ma tworzyć idealny wachlarz. Nie może tworzyć szpica.
Poniżej prawidłowy ogon u kury.


Prawidłowy ogon u koguta


Oraz nieprawidłowy u kury.


Również nieprawidłowy u koguta - tutaj widać wadliwą budowę grzbietu, tym samym ogon jest inaczej osadzony i noszony


Kolejny wadliwy ogon - tym razem brak typowych cech rasy. Kogut dorosły


Pierś: Szeroka, pełna, uniesiona, dumnie noszona, owalnie zarysowana.

Brzuch: Średnio wykształcony, zaokrąglony, opierzony, widoczny, podbrzusze dobrze zarysowane, przechodzące w górę płynnie w ogon.

Głowa: Niewielka, sprawiająca wrażenie krótkiej, noszona poziomo w linii dzioba, na głowie guzowatość czaszki, będąca podstawą czuba.
Tutaj zatrzymamy się na nieco dłużej.
Czym ma być guz ? Guz ma być wyczuwalną w dotyku wypukłością. U kurcząt NIE może być szeroko rozlany na boki głowy. Guz u kurcząt może mieć zarówno pół cm jak i 1 cm, chodzi o to, by był osadzony na środku.

Poniżej foto nieprawidłowego guza ! Ptaków z takim guzem NIE rozmnażamy.
Jest to guz rozlany, który w przyszłości uniemożliwi nie tylko jakąkolwiek widoczność ale również powoduje "niepełnosprawność".


Poniżej guz bardzo duży, ale jest osadzony wysoko, nie ogranicza widoczności.


Do guza i co się z tym wiąże - jeszcze wrócę.

Policzki: Czerwone, lekko uwypuklone, w znikomym stopniu opierzone pojedynczymi, krótkimi piórami.

Grzebień: Pojedynczy, duży, proporcjonalny do wielkości głowy, u nasady z widoczną fałdą, ściągnięty przez czub w kierunku dzioba, pionowy, dopuszczalne przechylenie, czerwony.

Wszelkim wirtuozom znawstwa pokażę, czego oczekuję od grzebienia i jego oceny.
Grzebień u koguta jest pojedynczy, jak już wspomniałam przechylony, ale NIE może wisieć jak naleśnik, jak również NIE ma obowiązku być przechylonym w całości, u nasady powinien mieć fałdy. Taki grzebień jest również zgodny ze wzorcem. Dla niewtajemniczonych - to, że grzebień jest przechylony, nie oznacza, że kogut ma guz. Również to, że grzebień jest częściowo pionowy NIE oznacza, że guza brak. Dodatkowo dla zwizualizowania sobie wadliwego grzebienia - to nie włoszka, naleśnik nie jest tolerowany.
Poniżej pokażę prawidłowe grzebienie.











Najważniejsze w grzebieniu jest to, by nie było podwójnych zębów. Taka wada się cudownie przenosi na kolejne pokolenia.

Dzwonki: Średniej długości, podłużne, zaokrąglone na końcach, jednolicie czerwone.

Zausznice: Małe, gładkie, czerwone, dopuszczalne niewielkie zabielenie.

Oczy: Duże, wyraziste, o kształcie szerokiego migdała, od strony dzioba lekko odsłonięta spojówka, błyszczące o bystrym spojrzeniu, pomarańczowe.

Dziób: Mocny, raczej krótki, lekko zakrzywiony w dół. Ubarwienie dzioba zależne od barwy ptaka. Żółte, rogowe, ciemniejące w kierunku nasady.

Uda: Dobrze widoczne, silne, opierzone.

Skoki: Średniej długości, żółte. Barwa skoków dostosowana do barwy upierzenia, skoki mogą występować łupkowe.

Palce: Mocne, średniej dlugości, proste.

Jak wszyscy wiemy, na skokach czy palcach nie ma prawa pojawić się ani pióro ani puch.

Upierzenie: Ścisłe, przylegające.

Czub: Średniej wielkości, zbudowany ze sztywnych piór, spójny, opadający na tył głowy, w czubie charakterystyczne dla rasy białe pióra. W tylnej części grzebienia u nasady czuba widoczny puch.

Tutaj też się chwilę zatrzymam.
Dobry czub, to zwarty czub, pióra nie mogą tworzyć żadych rozet, nie mogą wydawać się "puchate".
Poniżej przedstawię poprawne czuby - dodam jedynie, że jeśli grzebień jest mocno osadzony w czubie, ten się wtedy rozdzieli i nadal nie jest to wadą.








Natomiast poniższe fotki obrazują nieprawidłowy czub.








Małe czuby, choćby były piękne i równe, ale nieosadzone na guzie, są również wadą.

Cechy rasowości kury:

Zgodne z kogutem, z wyjątkiem cech warunkowanych przez płeć.

Duże błędy: Stojący na całości długości prosto, nieproporcjonalnie duży grzebień, zbyt ciężka/lekka budowa ciała, prostokątna rama, rozciągnięte, uwypuklone wole, opadająca lub pionowa pierś, biała zausznica. Brak guzowatości czaszki, zbyt nisko noszony ogon, mały zamknięty ogon, odstające skrzydła, broda, wąsy, opierzone skoki i palce, rozetowy, niespójny, rozstrzelony czub, słabo rozwinięta pierś, pierś zbyt uwypuklona, noszony niedbale, opadająco ogon.

Odmiany barwne: Trójbarwna pstra - w skład barwy wchodzą kolory : czerwony, biały, czarny. Proporcje kolorów u poszczególnych osobników są zróżnicowane, wraz z wiekiem ptaka, mogą ulegać zmianom, możliwe przebielenia w ogonie.

I tu się zacznie jazda. Wzorzec jedno, sędzia drugie.
Barwa, mimo, iż zawiera 3 kolory, powinna być na kurze w miarę równo rozmieszczona. Odpadają przede wszystkim kury o barwie zbliżonej do przepiórczej, czyli wszystko w typie forverka odpada. Barwa ta jest mocno dominująca i zniszczy rysunek w kolejnym pokoleniu. Grzywa jak i reszta ciała ma mieć praktycznie jednakową barwę. Dodatkowo - pióra są "brudne", czyli okraszone wszekimi kreseczkami, kropeczkami, brak czystości piór jest wskazany.

Poniżej pokażę fotki takich kur i kogutów, które są poprawne.





























Poniżej kury i koguty o nieprawidłowej barwie w typie przepiórczym.

















I teraz najważniejsze. Nasza barwa opiera się o podkład KUROPATWIANY. Kurczęta odpowiednio wybarwione będą podczas klucia utrzymywać te cechy w postaci pasków na grzbiecie i podkreślonego oka.

Spójrzcie zatem jak wygląda poprawny kurczak.











Osobiście posiadam wiele różnych barw wśród kur i nie zamierzam ograniczać się do jednej. Nasze czubatki mają cieszyć przecież oko, stąd taka decyzja. Jednak wzorzec istnieje i jeśli ktokolwiek zechce się bawić wg wzorca, to znajdzie tu wszelkie możliwe uwagi. Enjoy.